ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Του Κώστα Τριγώνη
Μέσα σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα, ο ελληνικός λαός βλέπει πως αλλάζουν δραματικά όλα τα δεδομένα που έχουν σχέση με το παρόν αλλά και το μέλλον της χώρας. Μιας χώρας ταλαιπωρημένης, που την τελευταία δεκαετία ακολουθεί πορεία καθοδική και ακροβατεί στην άκρη της αβύσσου.
Τους τελευταίους μήνες, έφθαναν ως εμάς διάφορες πληροφορίες, σαν προπομπός των όσων θα ακολουθούσαν. Μαθαίναμε δηλαδή, πως η Συρία διαλύεται και πως εκατομμύρια κόσμου έπαιρναν το δρόμο της προσφυγιάς. Σ´ αυτούς μάλιστα προστέθηκαν κι άλλα εκατομμύρια, από άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής (Αφγανοί, Κούρδοι, Ιρακινοί, αλλά και Λίβυοι, Μαροκινοί, κ.ά.), που επίσης άρχισαν μαζικά να μετακινούνται.
Μαθαίναμε επίσης, πως κάποια από τα εκατομμύρια αυτά, είχαν χαράξει πορεία προς την Ευρώπη. Στόχος των μετακινουμένων ήταν και είναι οι χώρες της κεντρικής και της βόρειας Ευρώπης. Αλλά δεν είναι εύκολο να φθάσουν ως εκεί. Κι αφού στις μετακινήσεις τους δεν χρησιμοποιούν αεροπλάνα, υποχρεωτικώς θα ακολουθούσαν δρομολόγιο που θα περνούσε από την Τουρκία και θα συνέχιζε στην Ελλάδα.
Η Τουρκία κατακλύσθηκε από πρόσφυγες. Κι άρχισε, με την έμφυτη πονηρία της, να στρέφει τα προσφυγικά καραβάνια προς δυσμάς, δηλαδή προς τα αφύλακτα ελληνικά νησιά. Παράλληλα, χρησιμοποίησε την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, προσδοκώντας και επιτυγχάνοντας προσώρας, οικονομικά, αλλά προπαντός διπλωματικά κέρδη, στην αγωνιώδη προσπάθειά της να αποφύγει ένα επερχόμενο ντόμινο διαλυτικών, αποσχιστικών τάσεων στις ανατολικές περιοχές της όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι κουρδικοί πληθυσμοί.
Έτσι, άρχισαν, τώρα κι ένα χρόνο περίπου, οι "αποβάσεις" των πρώτων χιλιάδων προσφύγων, που με πλαστικές βάρκες κι άλλα καρυδότσουφλα, έφθαναν αρχικά στις παραλίες των ελληνικών νησιών, κι από εκεί συνέχιζαν την οδύσσειά τους προς την Αθήνα, προς την περίφημη πλέον Ειδομένη και μέσω Σκοπίων διέσχιζαν τον "ευρωπαϊκό δρόμο" τους.
Μέσα σ´ αυτό το δραματικό σκηνικό, άρχισε να εξελίσσεται η κατάσταση, αλλά αυτό ήταν μοιραίο να μη διαρκέσει πολύ, γιατί στο μεταξύ άρχισαν να ξυπνούν τα αντιμεταναστευτικά και αντιπροσφυγικά σύνδρομα στους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς. Και δεν είναι βέβαια μόνον η Αυστρία που φοβάται σήμερα τους πρόσφυγες. Ανάλογο, ίσως και χειρότερο, είναι το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στη Γερμανία, στη Δανία, στη Σκανδιναβία, στη Γαλλία, στην Ολλανδία και, φυσικά στο Βέλγιο, την "πρωτεύουσα" χώρα της Ε.Ε. Κακά τα ψέματα, λοιπόν. Τους φράκτες και τα συρματοπλέγματα δεν έστησαν πέριξ των ελληνικών συνόρων οι Σκοπιανοί. Στους Ευρωπαίους οφείλονται. Κι αυτοί τα στηρίζουν!
Δεν θέλω να πιστέψω, πως υπάρχουν σήμερα Έλληνες πολίτες που πιστεύουν κάποια ανόητα ψέματα που πάνε κάποιοι να μας πασάρουν, όπως λ.χ. ότι "οι κακοί Αυστριακοί μας κάνουν καψόνια", αλλά πως "ο καλός Γιούγκερ και η καλή Μέρκελ(!) είναι μαζί μας(sic), και μας υποστηρίζουν"... Δυστυχώς, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει από καιρό προγραμματίσει και αποφασίσει, να θυσιάσει την Ελλάδα! Νομίζουν δηλαδή οι Ευρωπαίοι πως θα διατηρήσουν την (υποτιθέμενη) εθνική καθαρότητά τους, αν σταματήσουν στην Ελλάδα τα προσφυγικά καραβάνια, ακόμα και με ενδεχόμενο με τίμημα την πλήρη διάλυση της δικής μας χώρας, που ούτως ή άλλως είναι ετοιμόρροπη λόγω της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης που την κατατρώει.
Εννοείται πως, αυτά τα απάνθρωπα σχέδια δεν τα φανερώνουν. Αντίθετα, προσπαθούν οι Ευρωπαίοι με κάθε τρόπο να μετριάσουν τις όποιες, περιορισμένες άλλωστε, δικές μας αντιδράσεις. Πού και πού ακούμε κάποιον Ευρωπαίο αξιωματούχο να κάνει λόγο για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Ελλάδα, ενώ δεν έλειψαν και κάποια μισόλογα περί "αποζημίωσής" μας για όσα θα υποστούμε, με τη μορφή... διαγραφής χρέους (και μάλιστα, ενός μέρους από τα χρέη μας).
Έχουμε λοιπόν, νέα δεδομένα στην Ελλάδα. Το "γωνιακό οικόπεδό" μας, άρχισε να υποδέχεται μαζικά και ανεξέλεγκτα, δεκάδες χιλιάδες αρχικά, εκατοντάδες στη συνέχεια, ξένους πρόσφυγες. Που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, ούτε πόσοι θα μας έρθουν τελικά, ούτε πού θα μείνουν, ούτε πότε θα φύγουν (αν φύγουν!), ούτε πώς θα ζουν εδώ, ούτε τί θα τρώνε, ούτε τι θεούς θα λατρεύουν, ούτε τι γλώσσες θα μιλούν.
Δεν είναι αυτή την κρισιμη ώρα, καιρός για ελέγχους και απόδοση ευθυνών. Γιατί υπάρχουν και ευθύνες, κυρίως προς τη μεριά της κυβέρνησης, που κυριολεκτικά έχει χάσει και τα αυγά και τα πασχάλια. Θάρθει κι αυτή η ώρα, αλλά τώρα προέχει η διατήρηση της ψυχραιμίας μας και η κατάρτιση, έστω και ετεροχρονισμένα, ενός εθνικού σχεδίου αντιμετώπισης της έκρυθμης κατάστασης που μας έχει προκύψει.
Τα πράγματα για την Ελλάδα είναι πάρα πολύ δύσκολα, και πολύ σύντομα θα γίνουν ακόμα δυσκολότερα. Η πολιτική ηγεσία πρέπει, όπως θα λέμε σε παρόμοιες περιστάσεις, να αρθεί στο πραγματικό ύψος των περιστάσεων. Μπορεί όμως το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, να πετύχει κάτι τέτοιο; Προσωπικά πολύ αμφιβάλλω. Αλλά, αν οι πολιτικές δυνάμεις αυτή τη δύσκολη στιγμή σηκώσουν ψηλά τα χέρια, το καράβι θα βρεθεί στον πάτο της θάλασσας.
(Δημοσιεύθηκε σήμερα 29.2.2016 στην ΕΘΝΙΚΗ ΦΩΝΗ)
Του Κώστα Τριγώνη
Μέσα σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα, ο ελληνικός λαός βλέπει πως αλλάζουν δραματικά όλα τα δεδομένα που έχουν σχέση με το παρόν αλλά και το μέλλον της χώρας. Μιας χώρας ταλαιπωρημένης, που την τελευταία δεκαετία ακολουθεί πορεία καθοδική και ακροβατεί στην άκρη της αβύσσου.
Τους τελευταίους μήνες, έφθαναν ως εμάς διάφορες πληροφορίες, σαν προπομπός των όσων θα ακολουθούσαν. Μαθαίναμε δηλαδή, πως η Συρία διαλύεται και πως εκατομμύρια κόσμου έπαιρναν το δρόμο της προσφυγιάς. Σ´ αυτούς μάλιστα προστέθηκαν κι άλλα εκατομμύρια, από άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής (Αφγανοί, Κούρδοι, Ιρακινοί, αλλά και Λίβυοι, Μαροκινοί, κ.ά.), που επίσης άρχισαν μαζικά να μετακινούνται.
Μαθαίναμε επίσης, πως κάποια από τα εκατομμύρια αυτά, είχαν χαράξει πορεία προς την Ευρώπη. Στόχος των μετακινουμένων ήταν και είναι οι χώρες της κεντρικής και της βόρειας Ευρώπης. Αλλά δεν είναι εύκολο να φθάσουν ως εκεί. Κι αφού στις μετακινήσεις τους δεν χρησιμοποιούν αεροπλάνα, υποχρεωτικώς θα ακολουθούσαν δρομολόγιο που θα περνούσε από την Τουρκία και θα συνέχιζε στην Ελλάδα.
Η Τουρκία κατακλύσθηκε από πρόσφυγες. Κι άρχισε, με την έμφυτη πονηρία της, να στρέφει τα προσφυγικά καραβάνια προς δυσμάς, δηλαδή προς τα αφύλακτα ελληνικά νησιά. Παράλληλα, χρησιμοποίησε την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, προσδοκώντας και επιτυγχάνοντας προσώρας, οικονομικά, αλλά προπαντός διπλωματικά κέρδη, στην αγωνιώδη προσπάθειά της να αποφύγει ένα επερχόμενο ντόμινο διαλυτικών, αποσχιστικών τάσεων στις ανατολικές περιοχές της όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι κουρδικοί πληθυσμοί.
Έτσι, άρχισαν, τώρα κι ένα χρόνο περίπου, οι "αποβάσεις" των πρώτων χιλιάδων προσφύγων, που με πλαστικές βάρκες κι άλλα καρυδότσουφλα, έφθαναν αρχικά στις παραλίες των ελληνικών νησιών, κι από εκεί συνέχιζαν την οδύσσειά τους προς την Αθήνα, προς την περίφημη πλέον Ειδομένη και μέσω Σκοπίων διέσχιζαν τον "ευρωπαϊκό δρόμο" τους.
Μέσα σ´ αυτό το δραματικό σκηνικό, άρχισε να εξελίσσεται η κατάσταση, αλλά αυτό ήταν μοιραίο να μη διαρκέσει πολύ, γιατί στο μεταξύ άρχισαν να ξυπνούν τα αντιμεταναστευτικά και αντιπροσφυγικά σύνδρομα στους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς. Και δεν είναι βέβαια μόνον η Αυστρία που φοβάται σήμερα τους πρόσφυγες. Ανάλογο, ίσως και χειρότερο, είναι το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στη Γερμανία, στη Δανία, στη Σκανδιναβία, στη Γαλλία, στην Ολλανδία και, φυσικά στο Βέλγιο, την "πρωτεύουσα" χώρα της Ε.Ε. Κακά τα ψέματα, λοιπόν. Τους φράκτες και τα συρματοπλέγματα δεν έστησαν πέριξ των ελληνικών συνόρων οι Σκοπιανοί. Στους Ευρωπαίους οφείλονται. Κι αυτοί τα στηρίζουν!
Δεν θέλω να πιστέψω, πως υπάρχουν σήμερα Έλληνες πολίτες που πιστεύουν κάποια ανόητα ψέματα που πάνε κάποιοι να μας πασάρουν, όπως λ.χ. ότι "οι κακοί Αυστριακοί μας κάνουν καψόνια", αλλά πως "ο καλός Γιούγκερ και η καλή Μέρκελ(!) είναι μαζί μας(sic), και μας υποστηρίζουν"... Δυστυχώς, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει από καιρό προγραμματίσει και αποφασίσει, να θυσιάσει την Ελλάδα! Νομίζουν δηλαδή οι Ευρωπαίοι πως θα διατηρήσουν την (υποτιθέμενη) εθνική καθαρότητά τους, αν σταματήσουν στην Ελλάδα τα προσφυγικά καραβάνια, ακόμα και με ενδεχόμενο με τίμημα την πλήρη διάλυση της δικής μας χώρας, που ούτως ή άλλως είναι ετοιμόρροπη λόγω της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης που την κατατρώει.
Εννοείται πως, αυτά τα απάνθρωπα σχέδια δεν τα φανερώνουν. Αντίθετα, προσπαθούν οι Ευρωπαίοι με κάθε τρόπο να μετριάσουν τις όποιες, περιορισμένες άλλωστε, δικές μας αντιδράσεις. Πού και πού ακούμε κάποιον Ευρωπαίο αξιωματούχο να κάνει λόγο για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Ελλάδα, ενώ δεν έλειψαν και κάποια μισόλογα περί "αποζημίωσής" μας για όσα θα υποστούμε, με τη μορφή... διαγραφής χρέους (και μάλιστα, ενός μέρους από τα χρέη μας).
Έχουμε λοιπόν, νέα δεδομένα στην Ελλάδα. Το "γωνιακό οικόπεδό" μας, άρχισε να υποδέχεται μαζικά και ανεξέλεγκτα, δεκάδες χιλιάδες αρχικά, εκατοντάδες στη συνέχεια, ξένους πρόσφυγες. Που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, ούτε πόσοι θα μας έρθουν τελικά, ούτε πού θα μείνουν, ούτε πότε θα φύγουν (αν φύγουν!), ούτε πώς θα ζουν εδώ, ούτε τί θα τρώνε, ούτε τι θεούς θα λατρεύουν, ούτε τι γλώσσες θα μιλούν.
Δεν είναι αυτή την κρισιμη ώρα, καιρός για ελέγχους και απόδοση ευθυνών. Γιατί υπάρχουν και ευθύνες, κυρίως προς τη μεριά της κυβέρνησης, που κυριολεκτικά έχει χάσει και τα αυγά και τα πασχάλια. Θάρθει κι αυτή η ώρα, αλλά τώρα προέχει η διατήρηση της ψυχραιμίας μας και η κατάρτιση, έστω και ετεροχρονισμένα, ενός εθνικού σχεδίου αντιμετώπισης της έκρυθμης κατάστασης που μας έχει προκύψει.
Τα πράγματα για την Ελλάδα είναι πάρα πολύ δύσκολα, και πολύ σύντομα θα γίνουν ακόμα δυσκολότερα. Η πολιτική ηγεσία πρέπει, όπως θα λέμε σε παρόμοιες περιστάσεις, να αρθεί στο πραγματικό ύψος των περιστάσεων. Μπορεί όμως το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, να πετύχει κάτι τέτοιο; Προσωπικά πολύ αμφιβάλλω. Αλλά, αν οι πολιτικές δυνάμεις αυτή τη δύσκολη στιγμή σηκώσουν ψηλά τα χέρια, το καράβι θα βρεθεί στον πάτο της θάλασσας.
(Δημοσιεύθηκε σήμερα 29.2.2016 στην ΕΘΝΙΚΗ ΦΩΝΗ)
