Ο Όσιος Βενιαμίν απεβίωσε ειρηνικά. Ο δε Άγιος Νικόδημος, αναφέρει ότιπέθανε από υδρωπικία και ότι στον Ευεργετινό υπάρχει το απόφθεγμά του: «Tην βασιλικήν οδόν πορεύεσθε και τα μίλια μετρείτε, και ουκ ολιγωρείτε».
Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2025
Πέθανε η θρυλική Μπριζίτ Μπαρντό στα 91 της χρόνια
Η Μπριζίτ Μπαρντό, η Γαλλίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια που εξελίχθηκε σε διεθνές σύμβολο του σεξ, πριν γυρίσει την πλάτη στον κινηματογράφο για να αφοσιωθεί στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, πέθανε σε ηλικία 91 ετών.
Την είδηση του θανάτου της έκανε γνωστή το ίδρυμα που φέρει τ' όνομά της.
«Το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό ανακοινώνει με απέραντη θλίψη τον θάνατο της ιδρύτριας και προέδρου του, της Μπριζίτ Μπαρντό, μιας διεθνώς αναγνωρισμένης ηθοποιού και τραγουδίστριας, που επέλεξε να εγκαταλείψει μια περίβλεπτη σταδιοδρομία για να αφιερώσει τη ζωή και την ενέργειά της στην υπεράσπιση των ζώων και στο Ίδρυμά της» αναφέρει ανακοίνωση που διαβιβάστηκε στο Γαλλικό Πρακτορείο, χωρίς να αναφέρει την ημέρα ή τον τόπο θανάτου.
Η Μπαρντό εκτοξεύθηκε στη διεθνή φήμη με την ταινία «Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα» το 1956, σε σενάριο και σκηνοθεσία του τότε συζύγου της, Ροζέ Βαντίμ, και για τις επόμενες δύο δεκαετίες ενσάρκωσε την εικόνα της «σέξι γατούλας». Ωστόσο, στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την υποκριτική και άρχισε να δραστηριοποιείται όλο και περισσότερο πολιτικά.
Γεννημένη το 1934 στο Παρίσι, η «Μπεμπέ» -όπως ήταν το προσωνύμιό της, από τα αρχικά του ονόματός της- μεγάλωσε σε μια εύπορη, παραδοσιακή καθολική οικογένεια, αλλά διακρίθηκε τόσο ως χορεύτρια, ώστε να της επιτραπεί να σπουδάσει μπαλέτο, εξασφαλίζοντας θέση στο περίφημο Conservatoire de Paris. Παράλληλα, εργάστηκε ως μοντέλο και εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του Elle το 1950, σε ηλικία μόλις 15 ετών.
Η δουλειά της στο μόντελινγκ της άνοιξε τον δρόμο για τον κινηματογράφο. Σε μία από τις οντισιόν γνώρισε τον Βαντίμ, με τον οποίο παντρεύτηκε το 1952, αφού έκλεισε τα 18. Αρχικά έπαιξε μικρούς ρόλους, με σταδιακά αυξανόμενη προβολή. Το 1955 υποδύθηκε την ερωτική σύντροφο του Ντερκ Μπόγκαρτ στην ταινία Doctor at Sea, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη Βρετανία, γράφει ο Guardian.
Ωστόσο, ήταν το «Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα», του Βαντίμ, όπου η Μπαρντό υποδύθηκε μια ασυγκράτητη έφηβη στο Σεν Τροπέ, που εδραίωσε την εικόνα της και τη μετέτρεψε σε διεθνές είδωλο. Η ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία τόσο στη Γαλλία όσο και διεθνώς και την εκτόξευσε στην πρώτη γραμμή των κινηματογραφικών σταρ.
Πέρα από το ευρύ κοινό, η Μπαρντό έγινε γρήγορα πηγή έμπνευσης για διανοούμενους και καλλιτέχνες - ανάμεσά τους και τα μέλη των θρυλικών Beatles, Τζον Λένον και Πολ ΜακΚάρτνεϊ, οι οποίοι ζητούσαν από τις τότε συντρόφους τους να βάψουν τα μαλλιά τους ξανθά, μιμούμενες το στιλ της.
Ο αρθρογράφος Ρεϊμόν Καρτιέ έγραψε εκτενές άρθρο για το «Le cas Bardot» («Η υπόθεση Μπαρντό») στο Paris Match το 1958, ενώ η Σιμόν ντε Μποβουάρ δημοσίευσε το 1959 το διάσημο δοκίμιό της «Η Μπριζίτ Μπαρντό και το σύνδρομο της Λολίτας», παρουσιάζοντας την ηθοποιό ως την πιο απελευθερωμένη γυναίκα της Γαλλίας. Το 1969, η Μπαρντό επιλέχθηκε ως το πρώτο πραγματικό μοντέλο για τη Μαριάν, το σύμβολο της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Μπαρντό πρωταγωνίστησε σε σειρά σημαντικών γαλλικών ταινιών, μεταξύ των οποίων το υποψήφιο για Όσκαρ δράμα Η Αλήθεια του Ανρί-Ζορζ Κλουζό, το Very Private Affair του Λουί Μαλ (δίπλα στον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι) και την Περιφρόνηση του Ζαν-Λικ Γκοντάρ.
Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας, αποδέχθηκε προτάσεις από το Χόλιγουντ, όπως το Viva Maria!, μια κωμωδία εποχής με σκηνικό το Μεξικό και συμπρωταγωνίστρια την Ζαν Μορό, καθώς και το γουέστερν Shalako με τον Σον Κόνερι.
Παράλληλα, ακολούθησε και μουσική καριέρα, η οποία περιλάμβανε την ηχογράφηση της αρχικής εκδοχής του τραγουδιού Je T’Aime… Moi Non Plus του Σερζ Γκενσμπούρ, το οποίο είχε γράψει για εκείνη την περίοδο που διατηρούσαν εξωσυζυγική σχέση. Φοβούμενη σκάνδαλο, όταν το έμαθε ο τότε σύζυγός της Γκίντερ Ζαξ, η Μπαρντό ζήτησε από τον Γκενσμπούρ να μην το κυκλοφορήσει. Εκείνος το επανηχογράφησε αργότερα με την Τζέιν Μπίρκιν, γνωρίζοντας τεράστια εμπορική επιτυχία.
Η ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας
Ωστόσο, η Μπαρντό βρήκε όλο και πιο ασφυκτική την πίεση της διασημότητας. Όπως είχε δηλώσει στον Guardian το 1996, «η τρέλα που με περιέβαλε έμοιαζε πάντα εξωπραγματική. Δεν ήμουν ποτέ πραγματικά προετοιμασμένη για τη ζωή ενός σταρ».
Αποσύρθηκε από την υποκριτική το 1973, σε ηλικία 39 ετών, μετά την ταινία Η διδακτική και εύθυμη ιστορία του Κολινό. Έκτοτε, αφοσιώθηκε στην προστασία των ζώων, συμμετέχοντας σε διαδηλώσεις κατά του κυνηγιού φώκιας το 1977 και ιδρύοντας το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό το 1986.
Στη συνέχεια, έστειλε επιστολές διαμαρτυρίας σε παγκόσμιους ηγέτες για ζητήματα όπως η εξόντωση σκύλων στη Ρουμανία, η θανάτωση δελφινιών στα Νησιά Φερόε και η σφαγή γατών στην Αυστραλία.
Παράλληλα, εξέφραζε συχνά ακραίες απόψεις για τη θρησκευτική σφαγή ζώων. Το 2003, στο βιβλίο της A Cry in the Silence, υιοθέτησε δεξιές πολιτικές θέσεις, επιτέθηκε σε ομοφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες, εκπαιδευτικούς και στη λεγόμενη «ισλαμοποίηση της γαλλικής κοινωνίας», γεγονός που οδήγησε σε καταδίκη της για υποκίνηση φυλετικού μίσους.
Η Μπαρντό είχε μακρά ιστορία στήριξης του Front National (το οποίο μετονομάστηκε αργότερα σε National Rally), δηλώνοντας στον Guardian: «Όσον αφορά τη φοβερή άνοδο της μετανάστευσης, συμμερίζομαι πλήρως τις απόψεις του Ζαν-Μαρί Λεπέν». Το 2006, σε επιστολή της προς τον τότε υπουργό Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί, ανέφερε ότι ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Γαλλίας «καταστρέφει τη χώρα μας επιβάλλοντας τις πρακτικές του».
Η Μπαρντό παντρεύτηκε τέσσερις φορές: με τον Βαντίμ (1952-1957), τον Ζακ Σαριέ (1959-1962), με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Νικολά, το 1960, με τον Ζαξ (1966-1969) και με τον πρώην σύμβουλο του Λεπέν, Μπερνάρ ντ’ Ορμάλ, τον οποίο παντρεύτηκε το 1992.
Παράλληλα, είχε σειρά σχέσεων με επωνύμους, μεταξύ άλλων με τον Ζαν-Λουί Τρεντινιάν και τον Σερζ Γκενσμπούρ.
protothema.gr
Ολοκληρώθηκε η τετραλογία "Ο Μίτος της Μνήμης" - Ένα σπουδαίο έργο ζωής του δημοσιογράφου και συγγραφέα Γιώργου Σκαρβελάκη
Ένας πολύ γνωστός και αγαπητός Ηρακλειώτης δημοσιογράφος και συγγραφέας, ο Γιώργος Σκαρβελάκης, που μας τιμά με την φιλία του, παρουσιάζει αυτές τις μέρες ένα σπουδαίο έργο του που έφτασε στη φάση της ολοκλήρωσης: τον τρίτο και τέταρτο τόμο της τετραλογίας "Ο Μίτος της Μνήμης".
Πρόκειται για ένα έργο ζωής, όπως χαρακτηρίζεται, αφού αποτελεί μια τεράστια και μοναδική συμβολή του συγγραφέα στην ενίσχυση και διάδοση της Γνώσης, αφού το τετράτομο πλέον έργο του πραγματεύεται την γέννηση, την πορεία και την εξέλιξη όλων σχεδόν των Ανθρωπιστικών Επιστημών.
Γιώργος Σκαρβελάκης
Αυτές τις μέρες, παραδόθηκαν από το τυπογραφείο οι δύο τόμοι που ολοκληρώνουν το φιλόδοξο αυτό συγγραφικό τόλμημα. Πρόκειται για τον τρίτο τόμο που αναφέρεται στην "Πορεία του Πνεύματος" και για τον τέταρτο τόμο που είναι αφιερωμένος στον "Δρόμο της Μουσικής". Είχαν προηγηθεί, ο πρώτος τόμος ("Ιστορία και Ιστοριογραφία") και ο δεύτερος ("Ελληνογερμανικές Στιγμές").
Ο Γιώργος Σκαρβελάκης, που διακρινόταν ανέκαθεν για το ανήσυχο πνεύμα του, δεν δίστασε να προχωρήσει σε μια ρηξικέλευθη πρωτοβουλία, να διανύσει πολύ βαθιά νερά και να αποδείξει ότι διαθέτει όλες τις απαιτούμενες συγγραφικές αρετές για να ανταποκριθεί στις προκλήσεις που ο ίδιος δεν δίστασε να θέσει, επιλέγοντας την θεματολογία του σπουδαίου τετράτομου έργου του.
Στην εισαγωγή του τρίτου τόμου ("Η Πορεία του Πνεύματος"), ο συγγραφέας σημειώνει μεταξύ άλλων:
"Ποιά είναι η Πορεία του Πνεύματος στη διάρκεια της ιστορίας;
"Από το χάραμα πήραμε του Ήλιου τον δρόμο", γράφει ο Διονύσιος Σολωμός. Τι θέλει να πεί ο εθνικός μας ποιητής; Επισημαίνει, ίσως, μεταφορικά την αφετηρία και τη διαδρομή του από το σκοτάδι στο φως, με την ανακάλυψή του από τους Αρχαίους Έλληνες.
Μια πνευματική πορεία, από το φως της αρχαιοελληνικής παιδείας στο σκοτάδι του Μεσαίωνα. Και τανάπαλιν από το μεσαιωνικό σκοτάδι στο φως του Ήλιου. Το φως που αναδύθηκε με την Αναγέννηση (του αρχαίου πνεύματος) και τον Διαφωτισμό, δυο εξελικτικές "Στιγμές" που οδήγησαν στον Σύγχρονο Κόσμο".
Εξαιρετικά περιεκτική και επεξηγηματική η εισαγωγή του τέταρτου τόμου ("Ο Δρόμος της Μουσικής"), διαβάζουμε ως συμπερασματική κατάληξη, τα εξής:
"Όπως όλες οι τέχνες έτσι και η μουσική είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που ακολουθεί την ανθρώπινη εξέλιξη από τις απαρχές της και βρίσκεται σε αμφίδρομη σχέση με τον κοινωνικό περίγυρο, με τους γενικούς όρους της κάθε εποχής. Οι αλλαγές από εποχή σε εποχή επέρχονται κατά βάση από τις παραγωγικές μεταβολές και της συνακόλουθης κοινωνικής αναδιάρθρωσης, που μετασχηματίζονται σε ιδεολογικές μορφές".
Ξεφυλλίζοντας τον τέταρτο τόμο ο αναγνώστης ξεναγείται στην Ιστορία της Δυτικής Μουσικής, από την αρχαιότητα ως την σύγχρονη εποχή, σε πολύ κατανοητή γλώσσα, ενώ ειδικά κεφάλαια αφιερώνονται στην ελληνική παραδοσιακή κσι λαϊκή μουσική.
Έντονο είναι και το ενδιαφέρον του παραρτήματος του τέταρτου τόμου, που σε μια ξεχωριστή έκδοση 185 σελίδων αναλύει την σχέση που έχει το Αρχαίο Δράμα στην Σύγχρονη Όπερα.
Οι δυο πρώτοι τόμοι του σπουδαίου έργου
Η επιτυχημένη και πολύ προσεκτική εκλαϊκευση που επιχειρεί ο συγγραφέας σε θέματα που μέχρι σήμερα θεωρούνταν σχεδόν απροσπέλαστα για το ευρύ κοινό, αποτελεί μια τεράστια συμβολή στην διάδοση πολύτιμων γνώσεων, αφού ο αναγνώστης της τετραλογίας έρχεται σε επαφή με ένα τεράστιο πλήθος στοιχείων, πληροφοριών και αναλύσεων που αφορούν στις πιο βασικές ανθρωπιστικές επιστήμες, και μάλιστα σε βάθος χρόνου.
Στους τέσσερις τόμους, συνδέεται η ελληνική κλασική παράδοση με τη γερμανική φιλοσοφική παράδοση. “Απόλλων VS Φάουστ” τιτλοφορούνται από κοινού οι τέσσερις τόμοι, για να τονιστεί η σύγκρουση αυτή ως αδήριτη ιστορική και πολιτισμική πραγματικότητα, που καθόρισε την πορεία της Ευρώπης.
Ο Γιώργος Σκαρβελάκης είναι άξιος των συγχαρητηρίων μας για το συγγραφικό και εκδοτικό του τόλμημα, που ελπίζουμε να τύχει ευρύτατης αναγνώρισης, ως μια τεράστια συμβολή στην διάδοση της Γνώσης. Η τετραλογία του καταγράφεται ήδη ως άσφαλτος Μίτος που πράγματι είναι σε θέση να οδηγήσει τη Μνήμη στα βάθη της Ανθρώπινης Δημιουργίας.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΓΩΝΗΣ
Καιρός: Αισθητή πτώση της θερμοκρασίας – Η Πρωτοχρονιά αναμένεται να είναι η πιο κρύα μέρα
Με χειμωνιάτικες θερμοκρασίες θα κυλίσουν οι επόμενες μέρες, ενώ αρκετό κρύο αναμένεται παραμονή και ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, με τις χαμηλές θερμοκρασίες να είναι αισθητές από σήμερα Κυριακή.
Αναλυτικότερα, σήμερα Κυριακή ο καιρός θα είναι γενικά αίθριος σε μεγάλο μέρος της χώρας με παροδικές νεφώσεις και μικρή πιθανότητα ασθενών βροχών στο Ιόνιο τα νότια ηπειρωτικά, το Αιγαίο και την Κρήτη. Οι άνεμοι δυτική βορειοδυτική και βαθμιαία βόρειοι έως 6 με 7 μποφόρ. Η θερμοκρασία θα φτάσει στα βόρεια έως 10 με 14 βαθμούς, έως 15 με 17 στην υπόλοιπη χώρα.
Το πρωί και τη νύχτα παγετός θα σημειωθεί στα ηπειρωτικά και κυρίως στα βόρεια.Στην Αττική ο καιρός θα είναι γενικά αίθριος. Οι άνεμοι δυτικοί βορειοδυτικοί και βαθμιαία βόρειοι έως 5 με 6 μποφόρ. Η θερμοκρασία από 5 έως 15 βαθμούς.
Και στη Θεσσαλονική ο καιρός θα είναι γενικά αίθριος. Οι άνεμοι βόρειοι βορειοδυτικοί έως 6 με 7 μποφόρ. Η θερμοκρασία από 3 έως 11 βαθμούς.
Τη Δευτέρα προβλέπεται γενικά ηλιοφάνεια, με τοπικές νεφώσεις και πιθανότητα ασθενών βροχών στα νότια και το Αιγαίο. Οι άνεμοι βόρειοι 6 με 7 μποφόρ, με γρήγορη εξασθένηση. Η θερμοκρασία σε μικρή πτώση.
Η Αγία Δόμνα ήταν Ιέρεια των ειδώλων επί Μαξιμιανού στη Νικομήδεια και συγκεκριμένα στο ναό του Δωδεκάθεου. Οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου, άνοιξαν τα πνευματικά της μάτια και βαπτίστηκε χριστιανή, μαζί με τον υπηρέτη της Ινδή, από τον επίσκοπο Νικομήδειας Κύριλλο.
Από τότε έκανε συνειδητή χριστιανική ζωή, μοιράζοντας στους φτωχούς ότι είχε από την περιουσία της, αλλά και ό,τι έπαιρνε από το παλάτι. Κάποτε όμως, το έμαθε αυτό ο αρχιυπηρέτης του παλατιού και όταν ήταν να τιμωρήσει τη Δόμνα, αυτή έκανε την τρελή και στάλθηκε στον επίσκοπο για θεραπεία.
Έπειτα για να μη συλληφθεί, ντύθηκε ανδρικά και έθαβε τα λείψανα των μαρτύρων. Όταν όμως επέστρεψε ο Μαξιμιανός στη Νικομήδεια, ζήτησε τη Δόμνα και όταν έμαθε ότι έγινε χριστιανή, διέταξε να τη συλλάβουν. Επειδή όμως δεν την βρήκε, διέταξε τον γενικό φόνο των χριστιανών, μεταξύ των οποίων αναγνωρίστηκε και η Δόμνα και έτσι την αποκεφάλισαν. (Η μνήμη της επαναλαμβάνεται στις 3 Δεκεμβρίου).
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2025
Όλες οι αργίες του 2026: Τα τριήμερα της νέας χρονιάς
Αντίστροφα μετράμε, πλέον, για την αλλαγή του χρόνου, και το 2026 έχει αργίες που προσφέρουν ευκαιρίες για τριήμερα.
Πάντως, σε σύγκριση με τη χρονιά που φεύγει, το νέο έτος «χάνουμε» δύο αργίες, καθώς η αργία του Δεκαπενταύγουστου πέφτει το 2026 Σάββατο, ενώ και η δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων (26 Δεκεμβρίου) είναι επίσης Σάββατο.
Αντιθέτως, η Πρωτομαγιά το 2026 είναι ημέρα Παρασκευή, οπότε αποτελεί ευκαιρία για ένα ανοιξιάτικο τριήμερο.
Τα τριήμερα του 2026
Το 2026 έρχεται με τρία τριήμερα:
21 με 23 Φεβρουαρίου (Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα): Αργία Καθαράς Δευτέρας
1 με 3 Μαΐου (Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή): Αργία Εργατικής Πρωτομαγιάς
30 Μαΐου με 1 Ιουνίου (Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα): Αργία Αγίου Πνεύματος (Δευτέρα 1 Ιουνίου)
Το μοναδικό τετραήμερο του 2026
10 με 13 Απριλίου (Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα): Μεγάλη Παρασκευή - Μεγάλο Σάββατο - Κυριακή του Πάσχα - Δευτέρα του Πάσχα
Η αργία της Καθαράς Δευτέρας
Η αργία της Καθαράς Δευτέρας πέφτει τη Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2026.
Πότε πέφτει το Πάσχα 2026
Το 2026 το ορθόδοξο Πάσχα πέφτει την Κυριακή 12 Απριλίου, ενώ το Καθολικό Πάσχα την Κυριακή 5 Απριλίου.
Όλες οι αργίες του 2026
Ιανουάριος
Πρωτοχρονιά: Πέμπτη 1 Ιανουαρίου
Θεοφάνια: Τρίτη 6 Ιανουαρίου
Φεβρουάριος
Καθαρά Δευτέρα: Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου
Μάρτιος
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου & Εθνική Επέτειος: Τετάρτη 25 Μαρτίου
Απρίλιος
Μεγάλη Παρασκευή: Παρασκευή 10 Απριλίου
Κυριακή του Πάσχα: Κυριακή 12 Απριλίου
Δευτέρα του Πάσχα: Δευτέρα 13 Απριλίου
Μάιος
Εργατική Πρωτομαγιά: Παρασκευή 1 Μαΐου
Ιούνιος
Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος: Δευτέρα 1 Ιουνίου (όχι για όλους)
Αύγουστος
Κοίμηση της Θεοτόκου: Σάββατο 15 Αυγούστου
Οκτώβριος
Εθνική Επέτειος του «Όχι»: Τετάρτη 28 Οκτωβρίου
Δεκέμβριος
Χριστούγεννα: Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου
Δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων: Σάββατο 26 Δεκεμβρίου
iefimerida.gr
Ποια ήταν στην πραγματικότητα η Μαρία Μαγδαληνή
Δημοφιλής άλλα περιθωριοποιημένη, παρεξηγημένη αλλά θρύλος, ενώ εικασίες και θεωρίες την ήθελαν δαιμονισμένη, σεξεργάτρια και σύζυγο του Ιησού: Η ιστορία της Μαρίας Μαγδαληνής έχει γραφτεί και ξαναγραφτεί αμέτρητες φορές τα τελευταία 2.026 χρόνια, από τότε δηλαδή που άρχισε να ακολουθεί τον Ιησού από τη Ναζαρέτ (και δεν εννοούμε στα social).
Αν και είναι μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες στη Βίβλο, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το πώς έμοιαζε η Μαρία Μαγδαληνή, πολλές πτυχές της οποίας παραμένουν καλυμμένες από μυστήριο. Τι ισχύει γι΄ αυτήν – και ποια αρχαιολογικά στοιχεία έχουν στα χέρια τους οι μελετητές για τη ζωή και τον κόσμο της;
Διαχωρισμός γεγονότων και μυθοπλασίας
Οι έγγραφες αποδείξεις για τη Μαρία τη Μαγδαληνή προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από τα κανονικά Ευαγγέλια που πιστώνονται στον Ματθαίο, τον Μάρκο, τον Λουκά και τον Ιωάννη. Την αναγνωρίζουν ως μέρος του κύκλου του Ιησού και ως κάποια που πήγε στον τάφο του για να αλείψει το σώμα του το πρωί του Πάσχα.
Ωστόσο, δεν συμφωνούν πάντα σε λεπτομέρειες για τη ζωή της. Ο Λουκάς, για παράδειγμα, ισχυρίζεται ότι την κυρίευσαν δαίμονες, ενώ άλλοι ότι ήταν μάρτυρας της σταύρωσης του Ιησού.
Επιπρόσθετα, τα μη κανονικά Ευαγγέλια – πρωτοχριστιανικά γραπτά που δεν αποτελούν μέρος της Καινής Διαθήκης – παρέχουν διαφορετικές αφηγήσεις για τη σχέση της Μαρίας με τον Ιησού, συμπεριλαμβανομένων ενδείξεων για ισχυρό δεσμό μεταξύ τους.
Μερικά από αυτά τα κείμενα υπογραμμίζουν ότι «οι άντρες μαθητές την απορρίπτουν επειδή είναι γυναίκα», αναφέρει ο James R. Strange, καθηγητής της Καινής Διαθήκης στο Πανεπιστήμιο Samford στην Αλαμπάμα.
Ποιες όμως άλλες πληροφορίες μπορούν να αντλήσουν οι μελετητές από αυτά τα κείμενα; Η Elizabeth Schrader Polczer, επίκουρη καθηγήτρια της Καινής Διαθήκης στο Πανεπιστήμιο Villanova, παρατηρεί ότι, «η Μαρία Μαγδαληνή δεν κατονομάζεται ποτέ σε σχέση με έναν άνδρα, όπως πολλές άλλες γυναίκες. Αυτό υποδηλώνει ότι ήταν μια ανεξάρτητη γυναίκα».
Αυτή η έλλειψη βεβαιότητας στα βιβλικά κείμενα σχετικά με τη ζωή της Μαρίας Μαγδαληνής έχει τροφοδοτήσει μύθους, παρανοήσεις και εικασίες, με μεγαλύτερη όλων ότι ήταν εργάτρια του σεξ. Αυτός ο μύθος χρονολογείται από το 591, όταν ο Πάπας Γρηγόριος Α’ συνδύασε κατά λάθος τη Μαρία με μια φιγούρα που το Ευαγγέλιο του Λουκά χαρακτηρίζει ως «αμαρτωλή». Δεν υπάρχουν στοιχεία που να το αποδεικνύουν – αλλά η ιδέα ήταν δύσκολο να αμφισβητηθεί.
Αναζητώντας αρχαιολογικά στοιχεία σε βιβλικές χώρες
Ωστόσο, οι μελετητές δεν βασίζονται μόνο στα κείμενα για να εξετάσουν το παρελθόν της. Η αρχαιολογία έχει φέρει στο φως σημαντικές ανακαλύψεις που περιγράφεται στη Βίβλο, παρόλο που συνοδεύεται από προκλήσεις.
Σύμφωνα με τον Strange, «αρχαιολογικά στοιχεία για την ύπαρξη μιας αρχαίας μορφής πρέπει να είναι μια επιγραφή, ας πούμε, στο ψηφιδωτό δάπεδο μιας συναγωγής ή σε μια σαρκοφάγο. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, συνήθως βρίσκουμε ονόματα πλουσίων ή ισχυρών ή και τα δύο χαραγμένα σε αρχαία αντικείμενα».
Υπήρξε τέτοια ανακάλυψη για τη Μαρία τη Μαγδαληνή;
Το λογικό σημείο εκκίνησης για την εξερεύνηση του κόσμου της Μαρίας θα ήταν η ανασκαφή του τόπου από τον οποίο καταγόταν.
Παραδοσιακά, πολλοί υπέθεσαν ότι το όνομα «Μαγδαληνή» σήμαινε τον τόπο γέννησης της Μαρίας: Μάγδαλα. Ως αποτέλεσμα, αναφέρεται συχνά ως «Μαρία των Μαγδάλων». Πού ακριβώς ήταν τα Μάγδαλα; Οι πρώτοι θεολόγοι δεν γνώριζαν με βεβαιότητα.
Μπορεί να ήταν κοντά στη Θάλασσα της Γαλιλαίας. Η αρχαιολόγος Marcela Zapata-Meza, διευθύντρια του Magdala Archaeological Project από το 2010 έως το 2024, επισημαίνει ότι «υπάρχουν ιστορίες προσκυνητών που ισχυρίζονται ότι βρίσκονταν στο σπίτι της Μαρίας Μαγδαληνής στις ακτές της Θάλασσας της Γαλιλαίας, στην περιοχή όπου ζούσε ο Ιησούς.
O αναγεννησιακός πίνακας της Μαρίας Μαγδαληνής με την υπογραφή του Ιταλού δασκάλου Τιτσιάνο (EPA/MILAN’S AMBROSIANA LIBRARY / HO)
Τον έκτο αιώνα, οι πρώτοι Χριστιανοί άρχισαν να αναφέρονται σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία ως «Μάγδαλα»: τα ερείπια μιας αρχαίας πόλης που βρισκόταν στη δυτική πλευρά της Θάλασσας της Γαλιλαίας.
Ωστόσο, η Schrader Polczer, μαζί με την ιστορικό Joan E. Taylor, υποστήριξαν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ότι αυτή η τοποθεσία ήταν το σπίτι της Μαρίας Μαγδαληνής.
«Κατά τον πρώτο αιώνα, αυτή η τοποθεσία ήταν γνωστή ως [το ελληνικό της όνομα] «Ταριχαία», λέει η Schrader Polczer. «Δεν ήταν γνωστή ως Μάγδαλα κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιησού».
Και προσθέτει: «Είναι λανθασμένη αντίληψη να την αναφέρουμε ως Μαρία των Μαγδάλων, επειδή κανένας συγγραφέας Ευαγγελίου δεν αναφέρεται ποτέ στη Μαρία τη Μαγδαληνή με αυτόν τον τρόπο. Αντίθετα, οι συγγραφείς των Ευαγγελίων την αποκαλούν σταθερά Μαρία η Μαγδαληνή ή Μαγδαληνή Μαρία. Η Μαγδαληνή θα μπορούσε επίσης να υποδηλώνει έναν τιμητικό τίτλο («Mary the Tower-ess») και όχι την πατρίδα της».
Τα αρχαιολογικά στοιχεία θα μπορούσαν θεωρητικά να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα. Και οι ανασκαφές στα Μάγδαλα αποκαλύπτουν μια χρήσιμη εικόνα για τον κόσμο της Μαρίας. Το 2009, οι ερευνητές ανακάλυψαν μια αρχαία συναγωγή εκεί, μαζί με μια λαξευμένη πέτρα που απεικονίζει μια μενορά (επτάφωτος λυχνία), που δείχνει πώς οι κάτοικοι των Μάγδαλων του πρώτου αιώνα, μπορεί να εξασκούσαν την πίστη τους. Βρήκαν επίσης την παρουσία κλιμακωτών εγκαταστάσεων νερού σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, που μπορεί να χρησιμοποιούνταν για τελετουργικό καθαρισμό στην εβραϊκή κοινότητα – και σίγουρα θα ήταν πολυτέλεια. «Όλες αυτές οι εγκαταστάσεις έχουν υπόγεια ύδατα και αυτό τις κάνει τις πιο καθαρές σε όλο το Ισραήλ», λέει η Zapata-Meza.
Αλλά «δεν υπάρχουν αρχαιολογικά στοιχεία για τη Μαρία Μαγδαληνή», προσθέτει. Και ενώ άλλοι ερευνητές ισχυρίστηκαν ότι εντόπισαν τα λείψανα της Μαρίας στη Γαλλία ή σε έναν τάφο του πρώτου αιώνα στην Ιερουσαλήμ, αυτοί οι ισχυρισμοί έχουν μικρή αξιοπιστία στην ακαδημαϊκή κοινότητα.
Η συμπλήρωση των κενών και το P.Oxy 5577
Ωστόσο, οι μελετητές συνεχίζουν να αποκαλύπτουν δελεαστικές ενδείξεις για τη ζωή και το έργο της Μαρίας Μαγδαληνής καθώς έρχονται στο φως χαμένα αρχαία κείμενα.
Στο τέλος του 2023 κυκλοφόρησε το P.Oxy 5577, ένα θραύσμα παπύρου από την Αίγυπτο που μπορεί να αποκαλύψει κρίσιμες πληροφορίες. «Η Μαρία η Μαγδαληνή μπορεί κάλλιστα να ήταν μια από τις πιο κοντινές μαθήτριες του Ιησού», λέει η Schrader Polczer «και αυτό το πρόσφατα δημοσιευμένο θραύσμα παπύρου υποστηρίζει αυτή την πιθανότητα επειδή ο Ιησούς καθοδηγεί μια γυναίκα που ονομάζεται Μαρία πώς να γίνει είδωλο του αιώνιου άφθαρτου φωτός». Ωστόσο ο πάπυρος δεν προσδιορίζει ρητά τη γυναίκα ως τη Μαρία Μαγδαληνή.
Όπως υπογραμμίζει η Schrader Polczer, οι βασικές λεπτομέρειες της ζωής της παραμένουν στο σκοτάδι. «Υπάρχουν πολλά που δεν θα γίνουν ποτέ γνωστά για τη Μαρία Μαγδαληνή. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πού γεννήθηκε, ποια ήταν η οικογένειά της, η ηλικία της τη στιγμή της σταύρωσης ή τι της συνέβη μετά τα γεγονότα του πρωινού το Πάσχα».
Γιατί οι ερευνητές συνεχίζουν να ψάχνουν για τη Μαρία;
Γιατί λοιπόν οι ερευνητές συνεχίζουν να εξερευνούν το μυστήριο της Μαρίας Μαγδαληνής; Επειδή η ιστορία της προσφέρει πληροφορίες για την ιστορία του Χριστιανισμού – και επειδή ήταν ένα παρεξηγημένο πρόσωπο για τόσο καιρό. Ενώ η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων για τη ζωή της επέτρεψε στους μύθους να πολλαπλασιαστούν για εκατοντάδες χρόνια, η Schrader Polczer τονίζει ότι «η χρυσή τομή είναι πως η Μαρία υπηρέτησε ως προστάτης των εργαζομένων του σεξ και των καταπιεσμένων γυναικών ανά τους αιώνες».
Σύμβολο των περιθωριοποιημένων
Πράγματι, η Μαρία Μαγδαληνή έχει συνδεθεί ιστορικά με περιθωριοποιημένους, όπως οι λεπροί. Τα μεσαιωνικά και πρώιμα σύγχρονα νοσοκομεία λεπρών, μερικές φορές, έπαιρναν το όνομά της, ενώ πολλοί συνεχίζουν να τη βλέπουν ως ένα πρόσωπο που εκπροσωπεί αυτούς που η κοινωνία παραμελεί, απορρίπτει ή παραβλέπει.
«Η Μαρία Μαγδαληνή έχει βαθιά απήχηση σε πολλούς ανθρώπους που αισθάνονται ότι οι φωνές και οι ιστορίες τους δεν έχουν ακουστεί ή εκτιμηθεί», καταλήγει η Schrader Polczer. «Φέρνοντας τη Μαρία στο φως, ίσως ανακτήσουμε κρίσιμες και παραμελημένες πτυχές του οράματος του Ιησού για την ανθρωπότητα».
Πηγή National Geographic
Ποιοι γιορτάζουν σήμερα Σάββατο 27 Δεκεμβρίου
Σήμερα, Σάββατο, 27 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με το εορτολόγιο τιμάται η μνήμη των Στεφάνου Πρωτομάρτυρος, Αγίου Μαυρικίου μάρτυρος.
Ο Άγιος Στέφανος ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη και τους χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι. Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ». Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος.
Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για την προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αυτό θεράπευε ασθενείς και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική του κατάρτιση ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των Ιουδαίων για το έργο του Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους.
Οι Ιουδαίοι, όμως, καθώς ήταν προκατειλημμένοι, εξαπέλυσαν συκοφάντες ανάμεσα στο λαό, που διέδιδαν ότι άκουσαν το Στέφανο να βλαστημεί το Μωϋσή και το Θεό. Με αφορμή, λοιπόν, αυτές τις συκοφαντίες, που οι ίδιοι είχαν ενσπείρει, άρπαξαν με μίσος το Στέφανο και τον οδήγησαν μπροστά στο Συνέδριο, τάχα για να απολογηθεί.
Η απολογία του Στεφάνου υπήρξε πρότυπο τόλμης και θάρρους. Χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξαπέλυσε λόγια – κεραυνούς εναντίον των Ιουδαίων. Και από υπόδικος, ορθώθηκε θυελλώδης ελεγκτής και κατήγορος. Τότε ακράτητοι από το μίσος οι Ιουδαίοι, τον έσυραν έξω από την πόλη, όπου τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό. Εκεί φάνηκε και η μεγάλη συγχωρητικότητα του Στεφάνου προς τους εχθρούς του με τη φράση του, «Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Κύριε μη λογαριάσεις σ’ αυτούς την αμαρτία αυτή.
Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2025
Κάθε χρόνο και φτωχότερος ο εορταστικός διάκοσμος του Ηρακλείου...
Πολύ δυσάρεστες κριτικές διατυπώνουν οι περισσότεροι δημότες αλλά και οι επισκέπτες του Ηρακλείου, για την φτώχεια του φετινού εορταστικού διάκοσμου της μεγαλύτερης πόλης της Κρήτης...
Όχι πως τα προηγούμενα χρόνια ήταν καλύτερα τα πράγματα, αλλά φέτος το κακό έχει παραγίνει. Τα ίδια και τα ίδια "στολίδια" στους στύλους, οι ίδιες και οι ίδιες φωτεινές γιρλάντες. Παντού φτώχεια... Παντού προχειρότητες... Παντού κακογουστιά...
Πολλοί κεντρικοί δρόμοι του Ηρακλείου, δεν έχουν φέτος δεχτεί ούτε ένα στολίδι για... δείγμα! Ως παράδειγμα αναφέρουμε την οδό Γιαμαλάκη, αλλά και όλες τις παρόδους των κεντρικότερων δρόμων της παλιάς πόλης. Προφανώς η δημοτική αρχή θεωρεί περιττή πολυτέλεια να εξασφαλίσει έναν αξιοπρεπέστερο στολισμό της πόλης και των προαστείων, που θα βελτίωνε την ψυχολογία του κόσμου.
Άραγε, οι υπεύθυνοι της Λότζιας δεν βλέπουν εικόνες άλλων, ακόμα και πολύ μικρότερων σε πληθυσμό πόλεων και κωμοπόλεων της χώρας, που είναι κατάφωτες και γεμάτες χριστουγεννιάτικα και πρωτοχρονιάτικα στολίδια;
Μια ακόμη αρνητική καταγραφή σημειώνεται εις βάρος της σημερινής δημοτικής αρχής... Θετικές καταγραφές δεν βλέπουμε, κι αυτό είναι άκρως ανησυχητικό!
Κ.Τ.
Έρχεται η φθηνή βενζίνη του 0,75 ευρώ - Θα σώσει τα παλιά αυτοκίνητα;
Ένα καύσιμο που αυτή τη στιγμή κοστίζει λιγότερο από τη μισή τιμή της συμβατικής βενζίνης 95 οκτανίων θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διάσωση των κινητήρων εσωτερικής καύσης, αφού μειώνει σχεδόν κατά 80% τις εκπομπές ρύπων.
Τα τελευταία χρόνια η καθιέρωση της ηλεκτροκίνησης αποτελεί προτεραιότητα για τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ωστόσο μία από τις υποσχόμενες εναλλακτικές που έχει ως ατού τη χαμηλή τιμή πώλησης και τη σημαντική μείωση των εκπομπών ρύπων, θα μπορούσε να σώσει τους θερμικούς κινητήρες.
Πρόκειται για την υπερ-αιθανόλη (Ε85), ένα καύσιμο που αποτελεί το αποτέλεσμα της μείξης αιθανόλης (σ.σ. προέρχεται από το καλαμπόκι και άλλες φυτικές ύλες) και συμβατικής βενζίνης.
Στο καύσιμο Ε85 το ποσοστό της αιθανόλης φτάνει το 85%, ενώ διακρίνεται για την ιδιαίτερα χαμηλή τιμή του, αφού στη Γαλλία για παράδειγμα περιορίζεται σε 0,75 ευρώ/λίτρο, όταν αυτή της βενζίνης είναι υπερδιπλάσια (περίπου 1,60 ευρώ/λίτρο σήμερα στη Γαλλία).
Αυτή τη στιγμή ο αριθμός των οχημάτων που κινούνται με Ε85 στη Γαλλία ανέρχεται σε 400.000 μονάδες, ενώ σύμφωνα με τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, το συγκεκριμένο καύσιμο μπορεί να συνδράμει καθοριστικά στη μάχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την απανθρακοποίηση των μεταφορών. Σημειώνεται ότι από τα 400.000 οχήματα, τα 2/3 αφορούν οχήματα με κιτ μετατροπής.
Σύμφωνα, μάλιστα, με την ένωση Γάλλων παραγωγών βιοαιθανόλης “Bioethanol France”, μια μετατροπή ενός βενζινοκίνητου μοντέλου σε Ε85 θα του επέτρεπε να να λάβει το αυτοκόλλητο Crit'air 1, δηλαδή να έχει πρόσβαση στις ζώνες χαμηλών εκπομπών ρύπων.
Ηγέτες, ωστόσο, του κλάδου φοβούνται ότι χωρίς την απαιτούμενη εξωτερική βοήθεια, το καύσιμο Ε85 δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια του, παρά τη χαμηλή τιμή του και τις χαμηλές εκπομπές CO2, οι οποίες είναι περίπου 80% μικρότερες συγκριτικά με την αμόλυβδη βενζίνη.
Τα στοιχεία που επικαλούνται οι ηγέτες του κλάδου δείχνουν ότι μετά από 4 χρόνια συνεχούς ανόδου, η κατανάλωση Ε85 το 2024 σταθεροποιήθηκε, ενώ επικρατεί ανησυχία ότι το εν λόγω καύσιμο θα οδηγηθεί σε σταδιακό «θάνατο».