Πολλά τα ψέματα,
αλλά μια η αλήθεια!
Του Κώστα Τριγώνη
Θα μπορούσα να αρχίσω το γραφτό μου με μια φράση που πολυχρησιμοποιείται τις τελευταίες μέρες. Θα μπορούσα να πω κι εγώ: «Τώρα τα ψέματα τελείωσαν». Ή «το παιγνίδι τελείωσε», όπως αναφώνησε την περασμένη Παρασκευή ο Τρούσκ. Ή «αυτό το παιγνίδι πρέπει να τελειώσει», όπως είπε το βράδυ της Δευτέρας συνεντευξιαζόμενος ο Α. Τσίπρας. Όμως, δεν θα αρχίσω έτσι. Αφ’ ενός, επειδή, δυστυχώς, ούτε τα ψέματα τελείωσαν, αφ΄ ετέρου, επειδή δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο «παιγνίδι», τη στιγμή κατά την οποία βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σταυροδρόμι που θα καθορίσει οριστικά το μέλλον της χώρας και του λαού μας. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα με μια κανονική σειρά.
Πράγματι, τα ψέματα με τα οποία βομβαρδίζεται ο κόσμος, όχι μόνο δεν τελείωσαν, αλλά γίνονται όλο και πιο πυκνά. Πέφτουν σαν ομοβροντία πάνω μας. Με τόσο έντονους ρυθμούς, που φτάσαμε στο σημείο να μην ξέρουμε ποια ομπρέλλα θα μπορούσε να μας προστατεύσει από τα διασταυρούμενα πυρά τους.
Ψέματα μας έλεγαν παλιότερα όσοι μας υπόσχονταν ατέλειωτα χορταστικά πιλάφια στην ευρωπαϊκή παράδεισο, και διαρκή ευδαιμονία μέσα στη ζώνη του ευρώ.
Ψέματα μας έλεγαν όσοι υπέγραφαν, ύστερα από μια πρόχειρη ανάγνωση, τα καταστροφικά μνημόνια.Ψέματα μας είπαν κι όσοι παρίσταναν τους ικανοποιημένους από τα δήθεν «σαξές στόρυ».
Γύρισε όμως ο τροχός. Τα ψέματα, έχουν πάντα θύματα. Όσο πιο μεγάλα είναι, τόσο πιο πολύ πονάει η αποκάλυψή τους. Επειδή λοιπόν, σε μας είπαν τεράστια ψέματα, οι επιπτώσεις τους υπήρξαν οδυνηρές. Μέσα στα πέντε πρώτα χρόνια των μνημονίων, η χώρα κατέρρευσε κι ο ελληνικός λαός καταδικάστηκε σε φτωχοποίηση.
Το κακό όμως δεν περιορίστηκε εκεί. Ψέματα, δυστυχώς, μας είπαν κι όσοι μας έταζαν, στις τελευταίες εκλογές, «λαγούς με πετραχείλια», προγράμματα όπως αυτό της Θεσσαλονίκης και συναυλίες με νταούλια και ζουρνάδες.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, έκανε τη διαβόητη «διαπραγμάτευση», με τον τρόπο που είχε ή δεν είχε καθόλου προετοιμάσει. Και επειδή τα πάντα μετρούν από το αποτέλεσμα, βλέπουμε πως, τελικά, η όποια προσπάθειά της, κανένα θετικό αποτέλεσμα δεν έφερε. Αντίθετα, οι επίσημοι και ανεπίσημοι εκπρόσωποι των «θεσμών» και της Ευρωζώνης, μιλούν πλέον εντελώς απαξιωτικά για τη διαπραγματευτική τακτική της ελληνικής πλευράς. Και ευθέως πλέον θέτουν θέμα αποχώρησής μας από το ευρώ. Προχώρησαν μάλιστα, χωρίς κανένα δισταγμό, σε πλήρη διακοπή της ρευστότητας προς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Έτσι, φτάσαμε σήμερα στο έσχατο σημείο εθνικής ταπείνωσης, με τη χώρα μας διαλυμένη και το λαό μας ζαλισμένο, να συνωστίζεται μπροστά στις κλειστές τράπεζες, πασχίζοντας να εξασφαλίσει ένα μικροποσό για να μην πεινάσει.
«Το κάνουν, για να μας εκβιάσουν, για να θίξουν την αξιοπρέπειά μας», αποφαίνονται, υβρίζοντας και αναθεματίζοντας τους Ευρωπαίους, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης Τσίπρα. Και προπαγανδίζουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν, προτρέποντας τον ελληνικό λαό να ψηφίσει ΟΧΙ σε ένα διάτρητο από πολλές πλευρές δημοψήφισμα που οργανώνουν όπως – όπως για την ερχόμενη Κυριακή. Παράλληλα με τις ύβρεις και το ανάθεμα που εκτοξεύουν εναντίον των Ευρωπαίων, διακηρύσσουν πως παραμένουν υπέρ της Ευρώπης και της Ευρωζώνης. Και επιχειρούν να καθησυχάσουν τον κόσμο, πως αν ψηφίσει ΟΧΙ την Κυριακή, οι Ευρωπαίοι δεν θα μας κάνουν έξωση. Αλλά αμέσως, «σε λίγες ώρες» μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, όπως ο ίδιος ο κ. Τσίπρας πρόβλεψε, θα κατεβάσουν τα παντελόνια ή τις φούστες τους, θα μας προσφέρουν καινούργια δανεικά και θα μας στείλουν πέντε – έξι αεροπλάνα με χαρτονομίσματα, που από την Τρίτη το πρωί θα ξαναγεμίσουν τα άδεια χρηματοκιβώτια και ΑΤΜ των ελληνικών τραπεζών. Ενώ, αν ο κόσμος ψηφίσει ΝΑΙ, συνέχισε ο κ. Τσίπρας, εκείνος μεν θα παραιτηθεί, ο δε όποιος διάδοχός του θα σπεύσει να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο.
Ίσως, η μόνη αλήθεια που μας λέει ο Α. Τσίπρας, είναι αυτό το τελευταίο. Ότι, δηλαδή, αν επικρατήσει το ΝΑΙ, τερματίζεται η παραμονή του στο μέγαρο Μαξίμου. Και ότι, ο διάδοχός του, θα σπεύσει στην Ευρώπη, για υπογραφή νέας συμφωνίας με την Ευρωζώνη.
Ανάλογες αλήθειες με αυτή του κ. Τσίπρα, ακούμε και από άλλα στελέχη της κυβέρνησης και του Σύριζα. Που μας διαβεβαιώνουν πως, αν οι Ευρωπαίοι δεν κατεβάσουν τα παντελόνια και τις φούστες τους, η Ελλάδα θα τους «εκδικηθεί»(!), αποχωρώντας από την ευρωζώνη, προτιμώντας την εξαθλίωση, την πείνα, την «αξιοπρέπεια» και την «εθνική ανεξαρτησία, που όμως, εν προκειμένω, μεταφράζεται σε πλήρη απομόνωση και απομάκρυνση από κάθε ευκαιρία που μπορεί να προσφέρει σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς η συνεχιζόμενη ευρωπαϊκή πορεία και ολοκλήρωση. Που περνά «δια πυρός και σιδήρου», αποτελούσε όμως και αποτελεί μια σαφή προοπτική για το μέλλον. Κι εμάς τουλάχιστο, το μέλλον μας απασχολεί. Το παρόν, δικαιολογημένα, δεν μας είναι ευχάριστο. Οι ελπίδες μας, στρέφονται αποκλειστικά προς το μέλλον. Και το μέλλον ενός λαού δε μπορεί να εξασφαλιστεί, ούτε με αοριστίες, ούτε με πονηριές, ούτε με επαιτείες. Αλλά μόνο με εθνική ομοψυχία (που μας λείπει), με ξεκάθαρο εθνικό όραμα και σχεδιασμό (που εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο), και με σκληρή δουλειά (που πρέπει να είμαστε όλοι πρόθυμοι να προσφέρουμε).
Μπορούσε η κυβέρνηση Τσίπρα να αποφύγει το δημοψήφισμα της Κυριακής. Θέλει, μας λέει, να εκφράσει ο λαός τη γνώμη του. Και τον προκαταλαμβάνει μάλιστα, προτείνοντας και προκρίνοντας, ως μη όφειλε, το ΟΧΙ! Σε ποιο πράγμα όμως; Αν προτιμά τη λιτότητα; Αν του αρέσουν τα μνημόνια; Αν θέλει αύξηση των φόρων; Αν του αρέσει ο Σόιμπλε, ο Ντάισελμπλουμ, ο Γιούνκερ ή η Μέρκελ; Σε κάτι τέτοια ερωτήματα, όλοι θάδιναν αρνητική απάντηση.
Δεν είναι όμως αυτό το πραγματικό διακύβευμα, κάτω από τις σημερινές τόσο αντίξοες συνθήκες, που θέτει μια υπεύθυνη κυβέρνηση, μια καλοπροαίρετη πολιτική ηγεσία, όταν αποφασίζει να προσφύγει σε ένα λαό που αγωνιά και υποφέρει. Αν αποφασίσει να απευθυνθεί στους πολίτες, πρέπει με σαφήνεια να τους εξηγήσει τι συμβαίνει, και ποιοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά του. Οφείλει να δεσμευτεί απόλυτα, πώς θα κινηθεί αν ο λαός ψηφίσει το ΟΧΙ, και τι θα γίνει αν ο λαός στραφεί στο ΝΑΙ. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν κάνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ούτε μας εξηγεί πώς θα κινηθεί μετά από ένα ΟΧΙ, ούτε δεσμεύεται πώς θα διαχειριστεί το ΝΑΙ.
Αλλά, για να εξηγήσεις σ’ ένα λαό, προς τα πού τον οδηγείς, πρέπει να ξέρεις πρώτα εσύ, η κυβέρνηση, τι επιδιώκεις. Και η κυβέρνηση Τσίπρα, έχει αποδείξει στους πέντε μήνες που βρίσκεται στην εξουσία, πως δεν έχει φροντίσει να καταρτίσει κανένα σχέδιο. Ούτε «Α», ούτε «Β». Μόνο κάποια στελέχη της, ενδέχεται να γνωρίζουν πού θα μας οδηγήσει το έσχατο σχέδιο «Ω»: Στην ταχύτατη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, και την έναρξη μιας ατέλειωτης οδύσσειας στα αχαρτογράφητα νερά της παγκόσμιας απομόνωσης. Με μόνιμους συνοδούς την πείνα, την εξαθλίωση, τη φτώχεια, τη μιζέρια, την ισοπέδωση.
Έτσι εμφανίζονται σήμερα μπροστά μας τα πράγματα. Δεν είναι ρόδινα. Ούτε ξεκάθαρα. Είναι πολλές οι δυσκολίες. Από τη μια, έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια ανάλγητη πολιτική που δυστυχώς εκφράζει κι έχει επιβάλει πανευρωπαϊκά η γερμανική πλευρά που εκφράζεται με τον Σόιμπλε. Κι από την άλλη, πρέπει να προστατεύσουμε τους εαυτούς και τη χώρα μας, από τα ψέματα και τις ουτοπίες που μας σερβίρουν πολλοί δικοί μας.
Η αλήθεια δεν προσφέρεται, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να την αναζητήσουμε. Μπορούμε να παλαίψουμε και να υπερβούμε όλα τα εμπόδια που παρεμβάλλονται στην πορεία μας προς το μέλλον. Αρκεί να βάλλουμε το μυαλό μας να δουλέψει. Και, ευτυχώς, έχουμε αυτή τη δυνατότητα!
