Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΛΥΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΡΙΦΟ ΤΟΥ ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑ ΤΖΩΝ ΝΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
του Δημ.Κων.Σαρρή π(Υφυπουργού-ΓΓΑ-Νομάρχη Ηρακλείου)
Ο κόσμος της οικονομίας και των χρηματοοικονομικών έζησε ,την ίδια περίπου
περίοδο ,πρίν λίγα χρόνια, δύο δυσάρεστες καταστάσεις : το θάνατο του
Νομπελίστα Τζον Νας και της συζύγου του και τις εμπλοκές στις διαπραγματεύσεις
Ελλάδας-Πιστωτών,
Μια αμοιβαία επωφελής έκβαση θα ανακούφιζε τους ταλαιπωρημένους Έλληνες
πολίτες που είχαν πληγεί από την ανεργία, τη συρρίκνωση των εισοδημάτων και την
εξάπλωση της φτώχειας. Θα ενίσχυε επίσης την αξιοπιστία, την ακεραιότητα και την
ευρωστία της Ευρωζώνης ως μιας βιώσιμης οικονομικής, χρηματοπιστωτικής και
πολιτικής οντότητας. Και θα εξάλειφε μία από τις αβεβαιότητες που εμποδίζουν την
παγκόσμια οικονομία να επιτύχει ρυθμό ανάπτυξης, ανάλογο των δυνατοτήτων της.
Εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται να υπάρχουν πολλά που να συνδέουν τις δύο
δυσμενείς εξελίξεις .
Ωστόσο, η Θεωρία Παιγνίων, στην οποία ο Τζον Νας πρωτοπόρησε -
συμπεριλαμβανομένης της έννοιας του συνεργατικού παιγνίου- μπορεί να ρίξει
φως στο τι συμβαίνει στην Ελλάδα και να βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί το
δράμα ήταν δύσκολο να έχει κάποια ευτυχή κατάληξη στο άμεσο μέλλον. Σε ένα
παιχνίδι συνεργασίας, οι παίκτες συντονίζονται για να επιτύχουν καλύτερα
αποτελέσματα από αυτά που πιθανώς θα επιτυγχάνονταν απουσία συντονισμού.
Ωστόσο, εάν το παιχνίδι δεν παίζεται συνεργατικά, το αποτέλεσμα είναι ατυχές
για όλους τους παίκτες.
Αυτή η απλή ιδέα περιγράφει με ακρίβεια το παρατεταμένο ελληνικό
δράμα.
Πίστευαν ,κάποιοι, ότι αν ένα μεγάλο φορτηγό (η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ
ΕΝΩΣΗ)και ένα Φιατάκι (Η ΕΛΛΑΔΑ),κινούνται αντίθετα στον ίδιο
δρόμο, μπροστά στον κίνδυνο σύγκρουσης τους ,το φορτηγό και όχι το
Φιατάκι θα αλλάξει πρώτο πορεία ,για να αποφύγει την μεγαλύτερη
ζημία που θα υποστεί ,από την πιθανή σύγκρουση.…
Με την αυταπάτη αυτή στις διεθνείς διαπραγματευσεις
.το πιθανότερο είναι τελικά τα αντίθετα αποτελέσματα και το
τεράστιο κόστος για την χώρα.
-Ο Αμερικανός ΤΖΟΝ ΝΑΣ , ¨ηταν μια από τις σπουδαιότερες ιδιοφυΐες των
μαθηματικών, . Η ιστορία του Τζον Νας έγινε παγκοσμίως γνωστή το 2001, όταν αποτέλεσε την έμπνευση για την ταινία «Ένας Υπέροχος Άνθρωπος», με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου.
Όπως μετέδωσαν αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, ο Τζον Νας σκοτώθηκε
σε τροχαίο, ενώ στο αυτοκίνητο επέβαινε και έχασε επίσης τη ζωή της η σύζυγός του,
Αλίσια.
Υπήρξε μια πολύ σημαντική εξέλιξη στην θεωρία του
ΝΑΣ ,που δεν είναι άλλη από την λύση του ομώνυμου γρίφου του , από ένα
Κρητικόπουλο ,τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ.
Αρα αγνοώντας κάποιος την εξέλιξη αυτή είναι επόμενο η διαπραγμάτευση που
επιχειρήσει με τους εταίρους να καταλήξει σε ναυάγιο .καθώς θα χρησιμοποιήσει
λάθος και ξεπερασμένο εργαλείο. Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης στην ηλικία μόλις των 27 ετών διορίστηκε Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και
Επιστήμης Υπολογιστών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης
γνωστό ευρύτερα ως Μ.Ι.Τ, ενώ στα 30 του είχε ήδη μία παγκοσμίου
βεληνεκούς αναγνώριση καθότι κατόρθωσε να λύσει τον γρίφο του Τζον
Φορμπς Νας (John Forbes Nash) που απασχολούσε τους επιστήμονες
για 60 και πλέον χρόνια.
Σε συνέντευξη του ο ίδιος ο Κ.Δ. τόνισε:
«Ο ΤΖΟΝ ΝΑΣ το 1950 απέδειξε ένα σημαντικό μαθηματικό θεώρημα το
οποίο προσπαθεί να προβλέψει τι περιμένουμε να γίνει σε αυτά που
στα οικονομικά ονομάζονται παίγνια» και εξήγησε πως «παίγνιο είναι
ένα μαθηματικό μοντέλο μιας σύγκρουσης μεταξύ ανθρώπων. Μπορεί
να είναι λόγου χάριν το πόκερ, αλλά και ολόκληρη η Αγορά ή μια
δημοπρασία( η το ΕΥΡΟΓΚΡΟΥΠ! θα προσθέταμε εμείς).
Σε κάθε παίγνιο έχουμε πολλούς ανθρώπους, ο καθένας με ένα δικό του
σκοπό που θέλει να βελτιστοποιήσει. Ωστόσο, η επιδίωξη του ενός
επηρεάζει τη επιδίωξη του άλλου και εκεί μπλέκει το πράγμα. Σκεφθείτε
μια επιτροπή που προσπαθεί να λάβει μία απόφαση. Το κάθε μέλος της
επιτροπής έχει τους δικούς του σκοπούς,, που θέλει να επιτύχει,
ωστόσο πρέπει να ληφθεί μια κοινή απόφαση.
Συνεπώς ο καθένας με στρατηγικό τρόπο θα προσπαθήσει να σπρώξει
την απόφαση προς την κατεύθυνση που τον συμφέρει. Τα παίγνια
προσπαθούν να μοντελοποιήσουν τέτοιες στρατηγικές
αλληλεπιδράσεις.
Ο Nash, λοιπόν, προσπάθησε να καταλάβει αν μπορούμε να
προβλέψουμε τι θα γίνει σε μια σύγκρουση πριν αυτή λάβει χώρα.
Εδωσε λοιπόν έναν κομψό μαθηματικό ορισμό, που τώρα ονομάζεται
ισορροπία Nash, για το τι πρόκειται να συμβεί σ’ ένα παίγνιο ανάλογα
με τα χαρακτηριστικά του. Ωστόσο, δεν μας έδωσε αλγόριθμο που να
βρίσκει το τι μέλλει να γίνει. Δηλαδή ο Nash έδωσε μια μαθηματική
εικασία για το τι γίνεται στα παίγνια, αλλά δεν έδωσε υπολογιστικό
εργαλείο με το οποίο να μπορούμε να προβλέπουμε εκ των προτέρων
τι πρόκειται να γίνει.
Από το 1950 λοιπόν που ο Nash έδειξε το θεώρημά του, προσπαθούσαν
οι οικονομολόγοι να βρουν ένα αλγόριθμο υπολογισμού ισορροπιών
Nash. Αυτό που εμείς αποδείξαμε είναι κάτι που μάλλον δεν περίμενε η
επιστημονική κοινότητα. Οτι τέτοιος αλγόριθμος δεν υπάρχει!».
Για κάποιον εγγενή λόγο που έχει να κάνει με τη δομή των
μαθηματικών δεν πρόκειται ποτέ να βρούμε αλγόριθμο που να
προβλέπει τι θα γίνει σε μία σύγκρουση» και συμπλήρωσε πως «όσο κι
αν ψάξει κανείς ποτέ δεν θα βρεθεί τέτοιος αλγόριθμος, οπότε η
ισορροπία Nash είναι το λάθος εργαλείο για να μελετά κανείς
ένα παίγνιο»,ΤΟΝΙΣΕ Ο ΚΩΝ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ…
Πώς είναι δυνατόν να βρεθεί ένα αλγόριθμος ο οποίος να
μπορεί να προβλέψει τον ανθρώπινο νου ή πώς θα διανύσει η
ανθρώπινη διάνοια τις διάφορες εκβάσεις και εκφάνσεις μιας
συζήτησης;
Σωστά, πολύ σωστά, υπάρχει αυτό το φιλοσοφικό ερώτημα ,
που ρωτάει πώς μπορούν τα μαθηματικά να προβλέψουν τι
γίνεται στο μυαλό μας,ΜΕ ΤΑ 86 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ
ΝΕΥΡΩΝΕΣ και πώς αλληλεπιδρούμε με στρατηγικό τρόπο με
άλλους παίκτες. Αυτό που λέμε εμείς είναι ότι ακόμα κι όλες
αυτές οι παράμετροι να είχαν μπει στη μοντελοποίηση ενός
παιχνιδιού, ακόμα και τότε δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρξει
ασφαλής πρόβλεψη».
Σημειωστε ακόμα, ότι με τις σημερινές γνώσεις που
έχομε στη νευροεπιστήμη δεν καταλαβαίνουμε πώς
λειτουργεί ο εγκέφαλος, αλλά δεν αποκλείεται στο
μέλλον να μπορούμε να καταλάβουμε το τι γίνεται
μέσα σ’ ένα μυαλό». Και συμπλήρωσε ότι «για τα
άλλα όργανα ξέρουμε σε ικανοποιητικό βαθμό το τι
συμβαίνει, όπως για την καρδιά λόγου χάριν. Βέβαια
η καρδιά είναι ένα απλό υδραυλικό σύστημα. Δεν
είναι σαν τον εγκέφαλο...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου